گفتم غم تو دارم گفتا غمت سر آید

 

این غصه هم سراید
اگه عاشقی باید تحمل غم عاشقی رو هم داشته باشی. اصلآ بزار خیالت را راحت کنم یوقت دیدی تمام عاشقی همین غمه و بس! راه دراز و پیچ در پیچ، هر کس هم که رفته و رسیده که بر نگشته، اخه کیه که به معشوقش برسه و بعد از اون همه سختی...

در هوایت بیقرارم روز و شب

 

شاعر:مولانا
در هوایت بی قرارم ، بی قرارم روز و شب
سر زکویت برندارم ، برندارم روز وشب
در هوایت بی قرارم ، بی قرارم روز و شب
سر زکویت برندارم ، برندارم روز و شب
... جان روز و ، جان شب ، ای جان تو
انتظارم ، انتظارم روز و شب

شوریده و مولانا

 

شوریده و مولانا

((من مست و تو دیوانه ما را که برد خانه ------ صد بار تو را گفتم کم خور دو سه پیمانه

در شهر یکی کس را هشیار نمی بینم ------ هریک بتر از دیگر شوریده و دیوانه))

شوریده منم شیخا شیدا و نه دیوانه ------ هشیارم و هشیاران با عشق نه بیگانه

من می برمت خانه ای صوفی دردانه ------ یک جام دگر سرکش از هفخط میخانه

مستی همای

 

این چه جهانی ست؟
این چه بهشتی ست؟
این چه جهانیست که نوشیدن می نارواست؟
این چه بهشتیست در آن خوردن گندم خطاست؟
آی رفیق این ره انصاف نیست

این غزل زیبای استاد شهریار تقدیم به همه عاشقان شعر و ادب فارسی

 

این غزل زیبای استاد شهریار  تقدیم به همه عاشقان شعر و ادب فارسی 

شب همه بی تو کار من شکوه به ماه کردنست
روز ستاره تا سحر تیره به آه کردنست
متن خبر که یک قلم بی‌تو سیاه شد جهان
حاشیه رفتنم دگر نامه سیاه کردنست

مولانا

 

Don’t grieve. Anything you lose comes round in another form..
هر خوشی که فوت شد از تو مباش اندوهگین
کو به نقشی دیگر آید سوی تو می دان یقین

عشق

 

 عشق شادی است  

 عشق آزادی است 

  عشق آغاز آدمیزادی است 

  کاش دوباره انسان آغاز شود

چنین است دنیای رویائی من (لنگستن هیوز)

 

 

 
من در رویای خود دنیایی را می‌‌بینم که در آن هیچ انسانی،
انسان دیگر را خوار نمی‌‌شمارد.
زمین از عشق و دوستی سرشار است.
و صلح و آرامش، گذرگاه‌‌ هایش را می‌‌ آراید.
...

خاموشی لبم نه ز بی دردی و رضاست

خاموشی لبم نه ز بی دردی و رضاست

ازچشم من ببین که چه غوغاست در دلم

من ناله ی خوش نوایم و خاموش ای دریغ
لب بر لبم بنه که نواهاست در دلم
دستی به سینه ی من شوریده سر گذار
بنگر چه آتشی زتو بر پاست در دلم
زین موج اشک تفته و توفان آه سرد
ای دیده هوش دار که دریاست در دلم
باری امید خویش به دلداریم فرست
دانی که آرزوی تو تنهاست در دلم
گم شد ز سایه نشان تو وهنوز
صدگونه داغ عشق تو پیداست در دلم

امیر هوشنگ ابتهاج( ه. الف . سایه )

عاشـــــــــــق شدن

 

 

عاشـــــــــــق شدن چیز ســـــــــاده ایست 

آنقــــــــــدر که همه ی انسانهــــــــــا

تـــــــــوان تجربه کردن اون رو دارنــــــــــد !

مهم عاشــــــــق ماندن است ؛

بی انتــــــــــها بی زوال

تا ابــــــد ؛ بی منـــــت … !!

فال امروز حافظ

فال امروز حافظ :

ای صـبـا نـکـهـتـی از خـاک رهِ‌ یـــار بـیـار

بـبــر انــدوهِ دل و مــــژده‌ی دلــــدار بـیـار

نـکـتـه‌ی روح‌فـزا از دهــن دوســــت بـگـو

نامـه‌ی خـوش خبـر از عـالَـم اسـرار بـیـار

ر

ای عشق

ای عشق تو خونبهای خونریزی را

با تو چه کنم فغان بی چیزی را

کان نرگس جادوی به خون آلوده

در چشم تو کشته رند تبریزی را

زهی عشق زهی عشق که ماراست خدایا

 

زهی عشق زهی عشق که ماراست خدایا
چه نغزست و چه خوبست و چه زیباست خدایا
چه گرمیم! چه گرمیم! ازین عشق چو خورشید

چه پنهان و چه پنهان و چه پیداست خدایا

تو مرا جان و جهانی، چه کنم جان و جهان را ؟

 

تو مرا جان و جهانی، چه کنم جان و جهان را ؟
تو مرا گنج روانی، چه کنم سود و زیان را ؟
نفسی یار شرابم، نفسی یار کبابم
چو در این دور خرابم، چه کنم دور زمان را ؟
ز همه خلق رمیدم، ز همه باز رهیدم

بیا بیا که تویی جان جان سماع

 

 

بیا بیا که تویی جان جان سماع
بیا که سرو روانی به بوستان سماع
بیا که چون تو نبودست و هم نخواهد بود
بیا که چون تو ندیدست دیدگان سماع
بیا که چشمه خورشید زیر سایه تست

هزار زهره تو داری بر آسمان سماع
سماع شکر تو گوید به صد زبان فصیح
یکی دو نکته بگویم من از زبان سماع
برون ز هر دو جهانی چو در سماع آیی
برون ز هر دو جهانست این جهان سماع
اگر چه بام بلندست بام هفتم چرخ
گذشته است از این بام نردبان سماع
به زیر پای بکوبید هر چه غیر ویست
سماع از آن شما و شما از آن سماع
چو عشق دست درآرد به گردنم چه کنم
کنار درکشمش همچنین میان سماع
کنار ذره چو پر شد ز پرتو خورشید
همه به رقص درآیند بی‌فغان سماع
بیا که صورت عشقست شمس تبریزی
که باز ماند ز عشق لبش دهان سماع

مولانا

ساده باشیم.

 

سهراب سپهری انسان عمیقی بود. او در طول عمر کوتاه خود توانست تا حد زیادی به عمق و معنای زندگی دست پیدا کند. شعرهای او، ساده و گیراست. آنقدر ساده است که به گفتار شبیه می­شود اما همین سادگی نشان قدرتمندی آن است. شعرهای او مثل زندگی است. او بیهوده خودش را در دنیای آدم­بزرگها غرق نمی­کند. او نمی­کوشد کلامش را به شعرای بزرگ نزدیک کند. او فقط می­خواهد خودش باشد با تجربه­ای منحصربفرد و یکتا. احساس لطیفش نسبت به طبیعت، آب، رود و گل بسیار نایاب و بکر است. سهراب یک اهل دل بود که خودش را درگیر هیچ­چیز نکرده بود. حالا که رفته ما درباره او چنین و چنان می­گوییم اما برای او حتی این چیزها هم مهم نبود. برای او زندگی مهم بود و آن را به تمامی زندگی کرد: سفر رفت، خواند، نوشت، نقاشی کرد و مرد. او روح زندگی را مثل آب اناری شیرین نوشید.

غم وشادی در اندیشه ی مولانا

 

غم وشادی در اندیشه ی مولانا

محمد حسین بهرامیان

عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد استهبان

الهام جم زاد

 عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زرقان

مقدمه

انسان با اولین گریه های کودکانه پا به دنیایی که می گذارد که آمیزه ای از غم و شادی است. گویی تقدیر آدمی چنین رقم است که در انبوه غم ها و شادی ها، زندگی را تلخ یا شیرین تجربه کند. شاعران و عارفان ایران زمین فراتر از غم و شادی به دوست می اندیشند و با این حال به عنوان یک انسان در گیر و دار این و آن روز گار می گذرانند. در این مقاله ابتدا به بررسی اجمالی موضوع غم و شادی در اندیشه و تفکرات شاعران قبل از مولانا پرداخته ایم و در ادامه به شکلی ویژه به مولانا پرداخته ایم و سروده های ارزشمند شاعرعارف را از این منظر مورد نقد و بررسی  قرار داده ایم. تعالیم متفاوت شمس از یکسو و منش عارفانه مولانا و شور و شوق روحانی وی از سوی دیگر، او را در ردیف شادمانه ترین عارفان ایران زمین قرار داده است. زیر و بم مترنم غزلیات شمس و شور و حال ریخته در این اثر جاوید ، حاصل سماع روح شاعر در بیکرانه هاست و شاید همین دقیقه عمیق است که او را از خیل شاعران اندوه سرای سده های سوم تا دهم متفاوت کرده است. در این نوشته ما چند و چون ذهن و زبان مولوی کاویده ایم تا راز و رمز این شادی و انبساط خاطر را پیش چشم خواننده آوریم.

یاد استاد شهریار

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا ؟
بی وفا حالا که من افتاده ام ازپا چرا ؟
نوش دارویی و بعد از مرگ سهراب آمدی
سنگدل این زودتر می خواستی حالا چرا ؟
عمر ما را مهلت امروز و فردای تو نیست
من که یک امروز مهمان توام فردا چرا ؟
نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم
دیگر اکنون با جوانان نازکن با ما چرا ؟
وه که با این عمرهای کوته بی اعتبار
این همه غافل شدن از چون من شیدا چرا ؟
آسمان چو مجمع مشتاقان پریشان می کنی
در شگفتم می نمی پاشد زهم دنیا چرا ؟
شهریار ا بی حبیب خود نمی کردی سفر
راه مرگ است این یکی بی مونس و تنها چرا

 

ای گل تازه که بوئی ز وفا نیست ترا ! 

  وحشی بافقی

  

 

ای گل تازه که بویی ز وفا نیست ترا      خبر از سرزنش خار جفا نیست ترا
رحم بر بلبل بی برگ و نوا نیست ترا      التفاتی به اسیران بلا نیست ترا
ما اسیر غم و اصلا غم ما نیست ترا      با اسیر غم خود رحم چرا نیست ترا
فارغ از عاشق غمناک نمی‌باید بود      جان من اینهمه بی باک نمی‌یابد بود* * *

گر تـــو گرفتـــــــارم کنـــــــی من با گرفتـــــاری خوشم

 

این شعر به نظرم زیبا اومد با خود گفتم حیف نیست دوستان من از این شعر بی بهره باشند

گر تـــو گرفتـــــــارم کنـــــــی من با گرفتـــــاری خوشم
                                         گر خـــوار چون خــــارم کنی ای گل بدان خواری خوشم

والاتــــــرین گوهــــــر تویـــی داروی جـان  پرور تویی
                                         درمـــــان دردم  گـــــــر تویــی در کنج  بیمـــاری خوشم

عمــــرت تــا کـی بـه خودپرستــــی گــــــــذرد

 

عمــــرت تــا کـی بـه خودپرستــــی گــــــــذرد
یا در پـــــی نـیستــــی و هستــــی گــــــــذرد

مـــی خور که چنین عمر که غم در پی اوست
آن بـــــه کـــــه بخــــواب یا به مستــی گـــذرد 

خیــــــــــــــام

عشق مولانا به شمس،

 

عشق از ازل است و تا ابد خواهد بود 

جوینده عشق بی‌عدد خواهد بود

فردا که قیامت آشکارا گردد

هرکس که نه عاشق است رد خواهد بود 

عشق مولانا به شمس، عشق آدم بود به آدم. عشق مجنون به لیلی، عشق عاشق بود به معشوقه. عشق. عشق. عشق.  عشق محمد به خدا، عشق بنده بود به خالق .مولانا پیش از ملاقات با شمس تبریزی شناخته شده نبود و شمس به دنبال کسی بود که آتشی بر او بیفکند و پذیرندگی کلام داشته باشد. مولانا خود دریای علم بود و شمس به مثابه قلندری که دنیا را زیرپا می گذاشت تا کسی را که پذیرندگی کلام داشته باشد بیابد. تا اینکه در بازار زرگرها این ملاقات اتفاق می افتد. دیداری که یکی از مهمترین ملاقات روحانی و حکمی دنیاست. «عشق» تنها گزاره ای است که شمس تبریزی به مولانا می آموزد. چراکه مولانا در علم، حکمت ، فلسفه وقرآن سرآمد بود. اما شمس او را با عشق آشنا می کند. از انجاست که دیگر شاهد دگرگونی در اثار مولانا هستیم و روح عاشقانه ای در اشعار وی تجلی پیدا می کند. » 

 

 

در نقد و تحلیل «آموزه‌های شمس به مولوی» نوشته رضا فرمند

عشق مولوی به شمس، و عشق شمس به خدا و کیمیا خاتون

مسعود کدخدایی

در نقد و تحلیل کتاب:
فرمند، رضا
آموزههای شمس به مولوی، کلن، آلمان: انتشارات فروغ، کپنهاگ: انتشارات دیار کتاب، ۱۳۹۱ [۲۰۱۳] ۲۱۳ ص

برای پیدا کردن لپِ کلام و اصلِ مطلبی که صوفیان میخواهند بگویند، و روشن دیدنِ آنچه که میدیدهاند و در پیاش بودهاند، تو گویی وارد طویلهی اوژیاس میشوی که سه هزار گاو در آن بود و بهمدت سی سال تمیز نشده بود. بهراستی یک هرکول در زمینهی ادبیات لازم است تا بتواند حجمی از ادبیاتی را که در طول بیش از هزار سال در این زمینه رویهم انباشته شده بررسی کند و نظمی بدهد. البته در این زمینه کارهای اندکی شده است که کتاب آموزههای شمس به مولوی هم در شمار آنها قرار میگیرد.

 

 فروغی بسطامی

کی رفته ای ز دل که تمنا کنم تو را؟

کی بوده ای نهفته که پیدا کنم تو را؟

غیبت نکرده ای که شوَم طالب حضور

پنهان نگشته ای که هویدا کنم تو را 

تو مردمک چشم من مهجوری

تو مردمک چشم من مهجوری

زان با همه نزدیکی ات از من دوری

نی نی غلطم تو جان شیرین منی

زان با منی و ز چشم من مستوری

اشعار زیبــای مـولــوی

 

 

بشنـو این نی چون شکــایت می‌کـــنـد

از  جـداییــهـــا  حکـــــایت  مـــی‌کــــنـد

کــــز نیستـــان تـــا  مـــــرا  ببریــــده‌انـد

چرا ایرانیان این شهر ترکیه را باید ببینند؟

 

 

چرا ایرانیان این شهر ترکیه را باید ببینند؟

 

 

مقبره ی مولانا که در حال حاضر به عنوان سمبل شهر قونیه از آن یاد می شود، در واقع محل سکونت پدر و خانواده ی مولوی به هنگام اقامت ایشان در قونیه بوده است. پدر مولانا پس از مرگ در همین خانه به خاک سپرده شد و مجالس سماع مولانا نیز در همین خانه برگزار می شده است.

 

 

 

اشعار کــوتاه و زیبــای مـولــوی

تا از تو جدا شده ست آغوش مــرا

از گریه کسی ندیده خاموش مرا

در جان و دل و دید فراموش نه ای

از بهر خـدا مکن فراموش مرا

 

مولانا

نه شرقییم، نه غربییم نه بییم، نه بحرییم
نه از کان طبیعیم، نه از افلاک گردانم

نه از خاکم، نه از آبم، نه از بادم، نه از آتش
نه از عرشم، نه از فرشم، نه از کونم، نه از کانم

نه از هندم، نه از چینم، نه از بلغار و صقسینم
نه از ملک عراقینم نه از خاک خراسانم

نه از دنیی، نه ازعقبی، نه از جنت، نه از دوزخ
نه از آدم، نه از حوا، نه از فردوس رضوانم

مکانم لا مکان باشد، نشانم بی نشان باشد

یــار مرا غار مــرا عشق جگرخوار مرا

 

 یــار مرا غار مــرا عشق جگرخوار مرا
یار تویی غـــار تویی خواجه نگهدار مرا
نوح تویی روح تــویی فاتح و مفتوح تـویی
سینـــه مشــروح تــویی بـــر در اســرار مرا

نی محزون

 

نی محزون

امشب ای ماه به درد دل من تسکینی

آخر ای ماه تو همدرد من مسکینی

کاهش جان تو من دارم و من می دانم

که تو از دوری خورشید چه ها می بینی

تو هم ای بادیه پیمای محبت چون من

به یاد پدر. پدر مهربانم هر روز یاد تو زیباترین تصویر من است

 خوشا آنان که با عزت زگیتی                     بساط خویش برچیدند و رفتند

زکالاهای این آشفته بازار                            محبت را پسندیدند و رفتند

خوشا آنان که در میزان وجدان                        حساب خویش سنجیدند و رفتند

نگردیدند هرگر گرد باطل                                حقیقت را پسندیدند و رفتند

دیوارهای تنهایی

دیوارهای تنهایی مرزهای اخلاقیست که در دنیای رئال
برای خود بر می گزینیم. از سکوت تا مدارا در برابر منفعت جویانی که نه تو را بلکه
هیچ کس دیگر را هم ملاحظه نمی کنند اما تو ناگزیری در چارچوب اخلاق او را هم چون
انسانهای دیگر ملاحظه کنی و نادیده اش نگیری...آری اینچنین است که گاهی حس می کنی
در میان دیوارهای اخلاقی ، تنها و بی کس نشسته ای .اما چه زیباست که در این لحظه
نیز احساس فراغت می کنی و همچنان آرامی و از وجود خود لذت می بری که هرگز دیگری را
لگد نکرده و حضورت وامدار وجود دیگری نیست ...
...."من از شکست در ایدئالهایم هرگز غمگین نمی شوم .من از زشت و کریه دیدن دنیاست که رنج می برم.از همین رو از هر چه و هر کس که بخواهد دنیا را برایم زشت جلوه کند می گریزم.."

Shahrzad Ensemble - Instrumental Music

من امشب تا سحر خوابم نخواهد برد

 

من امشب تا سحر خوابم نخواهد برد 

همه اندیشه ام اندیشه فرداست

وجودم از تمنای تو سرشار است

زمان در بستر شب خواب و بیدار است

هوا آرام شب خاموش راه آسمان ها باز

خیالم چون کبوترهای وحشی می کند پرواز

رود آنجا که می یافتند کولی های جادو گیسوش شب را

همان جا ها که شب ها در رواق کهکشان ها خود می سوزند

همان جاها که اختر ها به بام قصر ها مشعل می افروزند

همان جاها که رهبانان معبدهای ظلمت نیل می سایند

همان جا ها که پشت پرده شب دختر خورشید فردا را می آرایند

همین فردای افسون ریز رویایی

همین فردا که راه خواب من بسته است

همین فردا که روی پرده پندار من پیداست

I'm alive

این آهنگ سلن دیون رو خیلی دوست دارم...و زیاد بهش گوش میدم...

I'm alive

When you call on me

وقتی که تو به ملاقاتم می آیی

When I hear you 

وقتی که می شنوم که تو

 Breathe

نفس می کشی

I get wings to fly

برای پرواز بال در می آورم

I feel that I'm alive

احساس می کنم که زنده ام

ای دوست قبولم کن وجانم بستان

 

 

 مولوی

ای دوست قبولم کن وجانم بستان
مستم کن  وز هر دو جهانم بستان
با هر چه دلم قرارگیرد بی تو
آتش به من اندر زن و آنم بستان
ای زندگی تن و توانم همه تو
جانی و دلی ای دل و جانم همه تو
تو هستی من شدی ازآنی همه من
من نیست شدم در تو از آنم همه تو

شعری دیگر از وحشی بافقی

 

شعری دیگر از وحشی بافقی
ما را دو روزه دوری دیدار می‌کشد
زهریست این که اندک و بسیار می‌کشد

عمرت دراز باد که ما را فراق تو خوش می‌برد به زاری و خوش زار می‌کشد

عزم آن دارم که

 

عزم آن دارم که امشب نیم مست
پای کوبان کوزه‌ی دردی به دست
سر به بازار قلندر در نهم
پس به یک ساعت ببازم هرچه هست
تا کی از تزویر باشم خودنمای  تا کی از پندار باشم خودپرست

چه رخساره

 

چه رخساره که از بدر منیر است
لبش شکر فروش جوی شیر است
سر هر موی زلفش از درازی
جهان سرنگون را دستگیر است
قمر ماند از خط او پای در قیر

من خدا را در قلب کسانی دیدم

 

من خدا را در قلب کسانی دیدم
که بی هیچ توقعی ، مهربانند

شعر معروف «آی آدم‌ها» سروده نیما یوشیج:

 

شعر معروف «آی آدم‌ها» سروده نیما یوشیج:

آی آدم‌ها که بر ساحل نشسته شاد و خندانید

یک نفر در آب دارد می‌سپارد جان

یک نفر دارد که دست و پای دائم می‌زند

روی این دریای تند و تیره و سنگین که می‌دانید

آن زمان که مست هستید از خیال دست یابیدن به دشمن

آن زمان که پیش خود بیهوده پندارید

که گرفتستید دست ناتوانی را

تا توانایی بهتر را پدید آرید

آن زمان که تنگ می‌بندید

بر کمرهاتان کمربند

کمال الدین وحشی بافقی

 

 

آه ، تاکی ز سفر باز نیایی ، بازآ
اشتیاق تو مرا سوخت کجایی، بازآ 
شده نزدیک که هجران تو، مارا بکشد
گرهمان بر سرخونریزی مایی ، بازآ 

از وسط برو

 

یک نفر از پشت سر صدام زد، صدا خیلی آشنا بود، ولی هر کاری کردم صاحب صدا را نشناختم. با هم دست دادیم ... و احوالپرسی کردیم بعدش هم یارو گفت:
 - دارم از «وسط محله میام ... رفته بودم پیش دکتر.»
 - خدا بد نده !
 - وسط سرم یک جوش زده بود، جوش چرکی ...
- ان شاءالله خوب می شه، چیزی نیس.
 وسط راه پیشنهاد کرد بریم توی یه کافه ای بشینیم، خستگی بگیریم و قهوه ای بخوریم. قبول کردم.
 گارسون را صدا کرد:
 - برای ما دو تا قهوه بیار.
 - تلخ باشه یا شیرین؟
 

گلچین اشعار فروغی بسطامی

 

 

کی رفته ای ز دل که تمنا کنم تو را؟
کی بوده ای نهفته که پیدا کنم تو را؟
غیبت نکرده ای که شوَم طالب حضور
پنهان نگشته ای که هویدا کنم تو را
با صد هزار جلوه برون آمدی که من
با صد هزار دیده تماشا کنم تو را
چشم به صد مجاهده آیینه ساز شد

در ساحلِ دریاچه - کارل کرُلو

 

 

برویم و سنگ‌ها را با چهره‌ی سردشان
از دریاچه شکار کنیم
و آن‌ها را پشت سر کسانی بیفکنیم
که در حال گریزند.
ساحل برای آن است
که از قلابی که در قلب است یاد شود
و به پای ماهی‌های مرده گُل نثار گردد.

برویم و چشم‌های غریقان را بجوییم
که در ته دریاچه به‌هم چشمک می‌زنند؛
و جرعه‌ای آب نیلی‌رنگ را
پیش شب ببریم
که به‌زودی در ساحل به خواب خواهد رفت.

چو وحشی سر به زانو دوش بودم در خیال تو

چو وحشی سر به زانو دوش بودم در خیال تو
که شبها چیست شغلت ، در کجایی، کیست پهلویت 
دراین اندیشه خفتم دیدمت در خلوتی تنها 
قدح در دست و می درسر، صراحی پیش زانویت

« وحشی بافقی »

عزم آن دارم که امشب مستِ مست

عزم آن دارم که امشب مستِ مست
پاى کوبان کوزه دُردى به دست

طبیعت

 در طول سال ، هر روز را روز طبیعت بدانیم . به خودمان بنگریم که در طول روز چه قدر به طبیعت خدمت کرده ایم و چقدر به طبیعت زیان رسانده ایم

طبیعت زیباست . حتی بدسلیقه ترین انسان ها نیز طبیعت را دوست دارند .

 طبیعت بسیار زیباست فقط ما انسان ها قدر آن را نمی دانیم ما به طبیعت زجر دادیم و او حالا در پی انتقام است.هر روزه آب دریا ها بالا می آید انگار کم کم عمر کره ی زمین تمام است.

هر روز میتوانیم بیشتر با طبیعت دوست باشیم ...

ای با من و پنهان چو دل از دل سلامت می کنم

 

ای با من و پنهان چو دل از دل سلامت می کنم

تو کعبه‌ای هر جا روم قصد مقامت می کنم

هر جا که هستی حاضری از دور در ما ناظری

شب خانه روشن می شود چون یادنامت می کنم

گه همچو باز آشنا بر دست تو پر می زنم

گه چون کبوتر پرزنان آهنگ بامت می کنم

گر غایبی هر دم چرا آسیب بر دل می زنم

ور حاضری پس من چرا در سینه دامت می کنم

دوری به تن لیک از دلم اندر دل تو روزنیست

زان روزن دزدیده من چون مه پیامت می کنم

« ‌مولوی »