از سکوت تا مدارا

دیوارهای تنهایی مرزهای اخلاقیست که در دنیای رئال
برای خود بر می گزینیم. از سکوت تا مدارا در برابر منفعت جویانی که نه تو را بلکه
هیچ کس دیگر را هم ملاحظه نمی کنند اما تو ناگزیری در چارچوب اخلاق او را هم چون
انسانهای دیگر ملاحظه کنی و نادیده اش نگیری...آری اینچنین است که گاهی حس می کنی
در میان دیوارهای اخلاقی ، تنها و بی کس نشسته ای .اما چه زیباست که در این لحظه
نیز احساس فراغت می کنی و همچنان آرامی و از وجود خود لذت می بری که هرگز دیگری را
لگد نکرده و حضورت وامدار وجود دیگری نیست ...
...."من از شکست در ایدئالهایم هرگز غمگین نمی شوم .من از زشت و کریه دیدن دنیاست که رنج می برم.از همین رو از هر چه و هر کس که بخواهد دنیا را برایم زشت جلوه کند می گریزم.."