نگفتمت : " مرو آنجا که آشنات منم؟!

نگفتمت : " مرو آنجا که آشنات منم؟!
در این سراب فنا چشمه حیات منم ؟
وگر به خشم روی صد هزار سال ز من
به عاقبت به من آیی،که منتهات منم"
نگفتمت که : " به نقش جهان مشو راضی
که نقشبند سرا پرده رضات منم "
نگفتمت که : " منم بحر و تو یکی ماهی
مرو به خشک که دریای باصفات منم "
نگفتمت که : " چو مرغان به سوی دام مرو
بیا که قوت پرواز و پر و پات منم "
نگفتمت که : " تو را ره زنند و سرد کنند
که آتش و تبش و گرمی هوات منم  "
نگفتمت که : " صفتهای زشت در تو نهند
که گم کنی که سرچشمه صفات منم "
نگفتمت که : " مگو کار بنده از چه جهت
نظام گیرد ، خلاق بی جهات منم
اگر چراغ دلی ، دان که راه خانه کجاست
وگر خدا صفتی، دان که کدخدات منم "

                                                        "مولوی"