تو مردمک چشم من مهجوری

تو مردمک چشم من مهجوری

زان با همه نزدیکی ات از من دوری

نی نی غلطم تو جان شیرین منی

زان با منی و ز چشم من مستوری

آشفته سخن چو زلف جانان خوش ترچون کار جهان بی سر و سامان خوش تر
مجموعهٔ عاشقان بود دفتر منمجموعهٔ عاشقان پریشان خوش تر

 

دوشینه فتادم به رهش مست و خراب

از نشئهٔ عشق او نه از بادهٔ ناب

دانست که عاشقم ولی می‌پرسید

این کیست، کجایی است، چرا خورده شراب

 
 فروغی بسطامی